. مشکل فاضلاب در روستای چهلخانه 
باغ یاس 2
لیست فیء هایی که به پیامبر رسید.
1-زمین های "بنی نضیر".
تاریخ، ماجرای یهود بنی نضیر را شش ماه بعد از واقعۀ احد، در ابتدای سال چهارم بعد از هجرت می داند.(فتوح البلدان،ج1،ص18)
پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) در جهت همکاری و عدم خیانت، با یهودیان مدینه پیمان نامه ای بسته بودند. آنان با عمل نکردن به پیمان و خیانت به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)- و در عین حال با عدم قبول اسلام- به کوچ و عزیمت اجباری از آن منطقه محکوم شدند.
بدین ترتیب تمام زمینهای بنی نضیر که بدون جنگ به دست آمده بود، "فیء" محسوب می شد و ملک خاص رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم" بود. (مغازی واقدی، جلد1، ص 366و طبقات ابن سعد،ج2،ص58))
این "حکم الهی" مورد اعتراض برخی قرار گرفت.
عمربن خطاب گفت:ای رسول خدا! در مورد اموال بنی نضیر، همانندغنایم جنگ بدر عمل نمی کنی؟ [تا مانند بدر، یک پنجم آن را خودت برداری و چهار پنجم باقی مانده را بین ما تقسیم کنی؟!]
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: چیزی را که خداوند برای من قرار داده است، برای مؤمنان قرار نمیدهم، چرا که خداوند فرمود: "آنچه را که خداوند از سرزمین ها [مشرکان] برای پیامبرش قرار داده است، پس برای خدا و رسول است..." [و من چنین چیزی را] همانند آنچه مسلمانان در آن دو سهم دارند قرار نمی دهم. (مغازی واقدی، جلد1، ص 377)
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) قسمت زیادی از زمین های بنی نضیر را به صلاحدید خویش به مهاجرین اعطا فرمودند، زیرا تا سال سوم هجرت- زمان ماجرای بنی نضیر- مهاجرین به جهت ضعف مالی در خانه های انصار زندگی می کردند.
البته در تقسیم این اموال، دو نفر از انصار فقیر نیز بهره مند شدند، چنانچه نوشته اند: رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) زمین ها [ی بنی نضیر] را بین مهاجرین تقسیم کرد و به انصار چیزی نداد مگر به سهل بن خیف و ابو دجانه که از فقر خویش سخن به میان آوردند.
پس رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) به آن دو نیز عطا فرمود.(سیره ابن هشام،ج3،ص201 و دلائل النبوه،ج3،ص180)
تاریخ نام برخی افراد را که به لطف رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) از فیء و اموال متعلّق به آن حضرت در بنی نضیر سهم دریافت کردند، ذکر کرده است.
از مهاجرین کسانی که سهم به آنان اعطا شد، ابوبکر است که منطقۀ "چاه حِجر" داده شد، عمرابن خطاب "چاه جَرم" ، عبدالرحمان بن عوف قسمت "سُلَیم" را دریافت کرد و به صُهَیب بن سَنان منطقۀ "ضَرّاطه" رسید و زُبَیر ابن عَوّام و ابا سلمه زمین های "بُوَیلَه" را دریافت کردند. (مغازی واقدی، جلد1، ص 378)
پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، از درآمد بقیه زمین ها ، به اندازه نفقه یک سال خود و خانواده شان بر می داشتند و باقی مانده را میان فقرا و یا در تجهیز سپاه و یا حل مشکلات مصرف می نمودند.
پس از رحلت رسول خدا تمام زمین های بنی نظیر- که آن حضرت (صلی الله علیه واله وسلم) آن ها را به کسی عطا نکرده بودند- از طریق ارث به تنها فرزندشان حضرت فاطمۀ زهرا(علیه السلام) می رسید.(وفائ الوفا،ج3،ص998)
ابوبکر، این قسمت از زمین ها را که مختص به حضرت صدّیقۀ طاهره (علیه السلام) بود، غاصبانه تصّرف کرد و باقی زمین های بنی نظیر را که در اختیار دیگران بود، به حال خودش رها نمود.
2-قلعه و حصن "وَطِیح" از قلعه های خیبر.
3-قلعه "سُلالِم" از دژهای خیبر.
(دژ "سلالم" همان دژ "ابی الحُقَیق" است که رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) "گنج آل ابی الحقیق" را هم تملک کردند.)
یهودیان این دو قلعه، با پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) از در "مصالحه" وارد شدند.
در نتیجه، اموال و زمینهایی که از این دو قلعه به دست آمد، ملک خاصّ رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) واقع گردید.(سیره ابن هشام،ج3،ص351 و تاریخ طبری،ج3،ص14)
"بیهقی" در این باره چنین می نویسد:
علّت این که [رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دژهای وطیح و سلالم را مانند بقیّۀ دژهای خیبر] بین مسلمانان تقسیم نکرد، این بود که آن ها با مصالحه به تصّرف درآمده و در نتیجه ملک خاصّ وی بود.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) از درآمد سالیانۀ این دو قلعه، قسمتی را برای ارتزاق همسران خود جدا می کرد و بقیّۀ در آمد، بین فقرای بنی عبدالمطلب و دیگر قبایل تقسیم می شد، و هرگاه که مسلمانان در گرفتاری قرار می گرفتند، رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) از درآمد آن برای رفع مشکلات مسلمانان هزینه می فرمود. .(عیون الاثر،ج2،ص139)
این اموال پس از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) به وارث ایشان، یعنی حضرت صدّیقۀ طاهره (علیهم السلام) رسید که این اموال به همراه سایر دارایی های آن بانو در خیبر، غاصبانه تصّرف گردید وسرانجام، همانند دیگر زمین های خیبر، در زمان خلیفۀ دوم تقسیم شد و به دیگران عطا گردید!
منبع:عبور از تاریکی، عدنان درخشان
پیاده روی در اربعین حسینی
عاشورا