قاطع ترین کلام با نامردمان3

چهارم اینکه: چطور همسران پدرم همه از شوهر ارث می برند و اکنون در منزل پدرم از باب به ارث بردن منزل ساکنند، لکن من که دختر او می باشم از پدرم ارث نمی برم؟!

پنجم اینکه: اگر پیغمبر ارث نمی گذارد پس چرا دختر عمو تو عایشه ، در خانه پیامبر ساکن است، و بنابر عدم ارث خانه های آن حضرت باید تمامی فروخته شود و جزو صدقات تقسیم بر فقراء و مساکین مدینه در خانه ، جایگزین شوند؟!

 ششم اینکه : ای ابابکر! به من می گویی تو راستگوی در قول و رفتار می باشی ، اگر مرا راستگو می دانی ، چرا ادعای مرا در مورد ارث بردن از پدر قبول نمی کنی ؟!

هفتم اینکه : مگر قلاع خیبر در سال هفتم هجرت فتح نشدو آیه ی " و آت ذالقربی حقه ".سوره ی اسراء آیه ی 26. در همان سال بعد از فتح خیبر بر پیغمبر نازل نگردید و آن حضرت  از طرف خدا مامور نگشت تا اینکه فدک را به من بدهد؟ از طرفی فدک در حیات پدرم رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) سه سال در دست من بود و فدک " نحله ی " پدرم می باشد " والنحله هی الاعطاء من طیب النفس " یهنی نحله ، بخششی است که از روی طیب نفس و کمال رضایت به کسی بدهند، و پدرم فدک را در حال حیاتش به من بخشید و بخشش به "ذی رحم" شرعا لزوم آور (یعنی دیگر قابل بازپس گرفتن نیست) است و بنابراین حتی خود پیغمبر هم حق رجوع به فدک را نداشته است، پس تو به چه دلیلی حق مسلَم مرا غضب کردی ؟

هشتم اینکه: اگر من فدک را ارث خود می دانم به جهت این است که خواستم به مدارک قرآن بر تو احتجاج کرده باشم (و این از باب مماشات با خصم است)والأ فدک در زمان حیات پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) متعلق به من بوده و پس از نزول آیه ی " و آت ذالقربی بی حقه " ازملک پیغمبر (ص) ازمن گرفتی ؟!

چون سخنان قاطع و محکم حضرت زهرا(سلام الله علیها) به اینجا رسید و ابو بکر خود را محکوم دید به ناچار به آخرین حربه ی خود متوصل شد و گفت :

" آیا در این ادعا که می گویی پدرت فدک را به تو بخشیده است شاهدی هم داری؟"

زهرا(سلام الله علیها) فرمود: " ای ابو بکر تو با من برخلاف تمام دستورات شرع رفتار می کنی زیرا در اینکه فدک در حیات پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به مدت سه سال در تصرف من بوده ، هیچ شکی نیست و تو خود می دانی که تصرف اماره ی ملکیت است و از طرفی شما که مدَعی هستید ،فدک را پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به من نداده است باید شاهد بیاورید، نه من ، زیرا طبق قاعده ی "البینته علی المدعی والیمین علی من انکر " شما مدعی هستید و باید اقامه ی بینه و شاهد نمایید معذلک من شاهد هم می آورم ."

آنگاه حضرت زهرا(سلام الله علیها) فورا امیرالمومنین علی (ع) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) و امَ ایمن را حاضر کرد.

حضرت علی (ع) و حسنین(ع) به حقانیت زهرا (سلام الله علیها) شهادت دادند و چون نوبت به شهادت امَ ایمن رسید ابتدا رو به ابابکر کرده و گفت:"از تو سوالی می کنم، آیا از پیغمبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیده ای که درباره ی من فرمود:"امَ ایمن امرء ه من اهل جنه" یعنی امَ ایمن از زنان بهشتی است؟"

ابابکر گفت:" آری شنیده ام ."

امَ ایمن گفت:" فاشهد ان الله عز و جل اوحی الی رسول الله (ص) فآت ذالقربی حقه فجعل فدک لها طعمه بامر الله"

یعنی :" پس من که به گفته پیامبر از زنان بهشتی خواهم بود شهادت می دهم به اینکه خداوند سبنحان وحی فرستاد به سوی پیغمبر خود به اینکه "حق ذالقربی را بده " وآن حضرت فدک را به امر الهی به زهرا داد."

ابابکر به ناچار نوشت که فدک را تحویل فاطمه (ع) دهند، لکن در این اثناء عمر دست دراز کرد و نامه را گرفت و پاره کرد و گفت :

"لاتقبل شهاده امر ءه عجمیه لا تفصح و اما علی فجر النار الی قرصه"

یعنی :" ما هرگز شهادت یک زن عجمیه را قبول نخواهیم کرد و اما علی هم آتش را به روی قرص نان خود می کشد تا نانش پخته گردد( کنایه از اینکه قصد دارد تا با شهادت (نعوذ بالله) دروغ ذی نفع گردد) و اما امام حسن و امام حسین (ع) هم که دو کودک خرد سال بیش نیستندو لذا شهادت این دو کودک نیز مورد قبول نیست.( به خدا پناه می بریم از هجویَات و مزخرفات و جسارات او )

در اینجا بود که زهرا(سلام الله علیها) حق خود را از دست رفته دید و لذا با غضب وناراحتی تمام مسجد را ترک کرد  و پس از تضرع و زاری بر سر قبر پدر با دلی پر از غم و شکسته خاطر به منزل بازگشت.

منبع: مناظرات علمی بین شیعه و سنی، سید علی حسینی قمی

اسرار فدک، محمدباقر ان